Niedożywienie jest problemem występującym nie tylko w krajach rozwijających się, ale dotyczącym dużej grupy pacjentów leczonych w szpitalach z powodu chorób przewlekłych na całym świecie, również w Polsce. Prowadzi ono do wystąpienia różnych chorób, wydłuża czas potrzebny do wyzdrowienia oraz może być przyczyną przedwczesnej śmierci. Jest objawem anoreksji, bulimii.
Niedożywieniem nazywamy stan patologiczny, który jest skutkiem niedostatecznej wartości energetycznej diety (wynikającej z braku węglowodanów lub tłuszczu) oraz z niedoboru białka i innych składników odżywczych lub powtarzających się infekcji oraz przewlekłej choroby.
Jeżeli spożywana ilość pokarmu nie zaspokaja potrzeb energetycznych organizmu, początkowo wykorzystuje on do swoich potrzeb zapasy węglowodanów (glikogenu) zgromadzone w wątrobie i mięśniach, są one jednak bardzo małe i szybko zaczynają być spalane zapasy tłuszczu oraz białko mięśni. Dochodzi do wykorzystania własnych tkanek organizmu do potrzeb życiowych człowieka, co prowadzi do wychudzenia.
Wychudzenie może być spowodowane chorobą. W tej sytuacji dochodzi z jednej strony do spadku apetytu i do zmniejszenia konsumpcji żywności, a z drugiej od przyspieszenia metabolizmu w organiźmie, co sprawi, że zwiększają się jego potrzeby.
Przyczynami niedożywienia mogą być:
* zbyt małe spożycie żywności, wynikające z braku apetytu (np. anoreksja, przewlekłe choroby) lub z utrudnienia w żuciu, połykaniu trawieniu oraz zaburzenia w pasażu jelitowym
* zespół złego wchłaniania, kiedy zaburzone jest wchłanianie składników pokarmowych z przewodu pokarmowego (choroba trzewna, stany zapalne jelit, choroba wątroby, trzustki)
* upośledzenie wykorzystania składników odżywczych przez organizm (przewlekłe zapalenie wątroby, cukrzyca, alkoholizm)
* utrata składników odżywczych: fizjologiczna (laktacja) i patologiczna (rany, oparzenia)
* zwiększone zapotrzebowanie energetyczne (duży wysiłek fizyczny, okres wzrostu organizmu, gojenie się ran, nadczynność tarczycy).
Autor: dorota4513